Ψάχνω το παραμύθι μου – π. Ανδρέας Κονάνος

Περιγραφή

“Όλα εδώ μέσα είναι γραμμένα νύχτα.
Μετά τις 12 συνήθως. Γύρω στις 2, 3 ή και 4 ακόμα τα χαράματα.
‘Αλλοι ενθουσιάζονταν που κάναμε παρέα τέτοια ώρα. Ένιωθαν πως δεν ήταν μόνοι τους αυτές τις δύσκολες στιγμές. Στη μοναξιά τους. Στο κλάμα τους, στην τρέλα ή το αδιέξοδό τους.
Μα σκανδάλισα και μερικούς μ αυτά τα ωράρια. Δίκιο είχαν οι άνθρωποι. “Καλά, τι παπάς είσαι εσύ κι αργείς τόσο να κοιμηθείς; Τέτοια ώρα στο ίντερνετ; Δεν κοιμάσαι; Δεν προσεύχεσαι; Τι κάνεις;”
Ξεχνούσαν λίγο ότι παπάς σημαίνει και ξενύχτης. ‘Αγρυπνος. Για προσευχές, αγρυπνίες, προβλήματα, επισκέψεις σε νοσοκομεία, σε νεκρούς και ζωντανούς.
Αλλά και για προβλήματα καθαρά δικά του. Καημούς, ας πούμε. Ή όνειρα ή λάθη ή θλίψεις ή παραλείψεις.”