Περιγραφή
Σαν φύλλο τριαντάφυλλου σέρνει το θάνατό του.
Πένθη και λάθη και χαμένες συναντήσεις.
Ο ίδιος φταίει για όλα -ξέρει πια τον εαυτό του-
δεν ξεχωρίζει την ψυχή απ’ τις αισθήσεις.
Τον έπνιξαν, τον βρόμισαν των άλλων τα σκουπίδια.
Δεν υπολόγισε, δεν είδε τις αιρέσεις,
πώς λέει κάποιος: «Με τα ψεύδη και με τα στολίδια
ακόμη και να γκρεμιστείς, αρκεί ν’ αρέσεις».
Δεν άκουσε τι του ‘λεγε μήτε η διαίσθησή του
και βγήκε παίζοντας μονάχος δύο ρόλους.
Με ανύποπτη την ερημιά σε τέτοιες παρορμήσεις
επόμενο ήταν να στραφεί στους μονολόγους.
