Περιγραφή
– Τι σημαίνει να είσαι παιδί και να μεγαλώνεις δίπλα σ’ έναν δημιουργό, την ώρα που εκείνος διαμορφώνει το έργο που εντέλει φτάνει να αποτελεί ιστορία του ελληνικού τραγουδιού;
– Πως βλέπει κανείς τον κόσμο του τραγουδιού, μεγαλώνοντας μέσα σ’ αυτόν, χωρίς να “ανήκει” σ’ αυτόν;
– Τι σημαίνει για τη ζωή του μια τέτοια εμπειρία;
Ο Γιώργος Ζαμπέτας γεννήθηκε το 1925 και μεγάλωσε στην Ελλάδα του Αιγάλεω, της Κατοχής και του Εμφυλίου. Η διαδρομή του στο τραγούδι, κράτησε κοντά 40 χρόνια. Σχεδόν παράλληλα με τα πρώτα τραγούδια του, γεννήθηκε η κόρη του Κατερίνα. Είκοσι χρόνια μετά τη φυσική απουσία εκείνου -κι ενώ τα τραγούδια του περπατούν επάξια μόνα τους και φαίνεται να κερδίζουν στον χρόνο- εκείνη μπήκε στη διαδικασία να ψάξει μέσα της, να αναλογιστεί όσα έζησε… Βλέποντας σαν “ψυχογράφημα” την ανασύσταση των εμπειριών της. Έτσι ξεκίνησαν όλα…
Ύστερα από τρία χρόνια, με τη βοήθεια του Γιώργου Π. Τσάμπρα, προέκυψε ένα “χρονικό”…
Αλλού προηγείται η καθημερινότητα, η οικογένεια…
Αλλού κερδίζει το τραγούδι και οι άνθρωποί του…
Και τα δύο είναι η ζωή του Ζαμπέτα, είναι η ζωή δίπλα στον Ζαμπέτα… Μπορεί να γελά και να αυτοσαρκάζεται ως “αράπης… μπλακ” καθώς “η βρόχα έπεφτε… στρέιτ θρου”, αλλά παρατηρεί και μελαγχολικά “δειλινά”, αναπολεί περασμένα “ξημερώματα” ή τραγουδάει:
“Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω / Να με σκεπάσει το νερό
Τη δύστυχη ζωή που κάνω / Να την αντέξω δεν μπορώ.”
Αυτούς τους στίχους, έκανε τραγούδι ο Ζαμπέτας νέος… Βρέθηκε να τους τραγουδά κουρασμένος, λίγο πριν το τέλος, περιμένοντας ένα τηλεοπτικό συνεργείο, για να “πληρώσει” το “τίμημα” του “μύθου” του…
