Αγαπάει Γιάγκο, αγαπάει – Φιλόμηλα Βάκαλη-Συρογιαννοπούλου

Περιγραφή

“… Έφτασε στην πατρίδα; Δε θα το μάθει ποτέ. Της είναι αδύνατον να δουλέψει. Κλείνει το ραδιόφωνο, κάθεται στην πολυθρόνα και με κλειστά μάτια βυθίζεται στο χρόνο… … Όταν ένιωθε μόνο τα βλέμματά τους να πέφτουν απορημένα πάνω του, κοντοστεκόταν για λίγο, χτυπούσε τα χέρια και φώναζε “Ω Δαναή… Ω Αντρείας…” Δεν είχε πολλά, δυο τσάντες όλο κι όλο και το κουτί. Το κουτί που έβγαλε από την ντουλάπα για να βάλει μέσα τις μαριονέτες… Πριν τις μαζέψει έδωσε μια τελευταία παράσταση. Όσο κι αν ήθελε να την κάνει χαρούμενη, ο βιολιστής, με το μελαγχολικό ρυθμό, τον πρόδωσε κι η μπαλαρίνα, εικόνα της ψυχής του, σπαρτάρισε σαν τον κύκνο στην τελευταία φωνή απελπισίας: … Αφήστε με στο σπίτι μου να πάω.”